پنجاه و نه

آفریدن ، نیستی را هست کردن است.

جای خالی چیزهایی که نیستد تمامِ توش و توانِ آدمی را به خود می کشد، به کامِ نیستی. پاسداشتِ هستی، آفریدن است. بودِ خود را گسترش دادن.