چهل و هشت

آدم انگیزه می خواهد. برای زندگی. برای هر لحظه اش. بعد هر کسی، می رود لباسی تنِ انگیزه اش می کند. کار، مبارزه، مطالعه، هنر، آفرینش، زندگی، آینده... و شاید حتی دمی دراز کشیدن به پشت و خیره شدن به آسمان و ابرهایی که می گذرند. دوست داشتن. آدم ها را، و انگیزه هاشان را. بی تحقیر، با شگفتی دوست داشتن...