صد و بیست و چهار

دلتنگی بازی ذهن است. گردِ فراموشی است بر تلخی ها. نوری غریب بر خوشی ها که بود. این است که به دیدار تازه کردن برطرف نمی شود هیچ، گاهی شدت می گیرد حتی.