صد و دو

فقط تن نیست که استراحت می طلبد. خیال استراحتِ ذهن است. تن خوشبخت است. کسی محرومش نمی کند از آنچه لازم اش است. با این حال خیلی ساده روزه ی خیال می گیریم. اغلب خستگیِ ذهن را می بینیم اما نمی فهمیم از کجا آب می خورد. می خوابیم و باز هم خسته از خواب بیدار می شویم و نمی فهمیم چرا، و باز بیشتر می خوابیم. استراحتِ ذهن در بیداری است. همان وقت هایی که فکر می کنیم باید صرفِ کارهای مهم کنیم. ولی چه کاری مهم تر از نوازشِ ذهن؟