واژگان من

در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام

Saturday, December 10, 2011

صد و یازده

جسارت و لجاجت و شجاعت و حماقت و شهامت و بلاهت. مرزی نیست بین شان. آنچه من جسارتِ زیستنِ زندگیِ خودم می نامم، در نظرگاهِ تو لجاجت است. آنچه تو شجاعتِ جنگجو می خوانی، از دیدِ من حماقت است. آنجا که من اعتمادِ بی مرز را زندگی می کنم، بلاهت می دانی اش. کش و واکش اضداد یعنی همین بازی های واژگان در ذهنِ آدمی.