صد و پنجاه و نه

اعتراف فقط به گردن گرفتن خطا و پذیرش مسئولیت نیست. اعتراف، بیرون آمدن از مخفی گاهِ امن و ناشناخته است. مجال دادن است به دیگران که ببینند آدمی را؛ به تمامی اش، با همه ی نقص و نااستواری اش، زیر نور مستقیم.