صد و پنجاه و شش

طعنه کلامی است که وقتی سکوت را شکسته خراش به تنش افتاده؛ ضرب دیده. کنایه سخنی است که وقتی می خواسته از هزارتوی ذهن و سکوت خودش را بکشد بیرون، آن قدر خم شده که عضلاتش گرفته و دیگر نمی تواند قامت راست کند.