صد و پنجاه و چهار

ممنوعیت، محرومیتِ تحمیلی است. محرومیت از هست ها؛ که اگر نبود، محرومیتی می شد معمولی. غصه ای و سازشی و تلاشی. از ممنوعیت اما اشتها زاییده می شود. اشتیاق و کنجکاوی. از همان لحظه که آدم و حوا با ممنوعیت رو به رو شدند، بهشتِشان رو به زوال رفت.