صد و سی و هشت

شرمندگی صمیمت را به زوال می برد. بارِ شرمندگی را به جبران و نه به فرار سبک کردن از چیزهایی است که وصفشان می شود آنچه حافظ می گوید:

دردیّ و سخت دردی، کاریّ و صعب کاری