ادایِ دِین فراتر از تشکر است. گردِ زمان گاهی می نشیند بر خاطر، تا روزی که مجالی فراهم شود برای پاسخی در خور. ادای دین، یعنی معادله را موازنه کردن.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2012
(320)
-
▼
April
(26)
- دویست و چهل و شش
- دویست و چهل و پنج
- دویست و چهل و چهار
- دویست و چهل و سه
- دویست و چهل و دو
- دویست و چهل و یک
- دویست و چهل
- دویست و سی و نه
- دویست و سی و هشت
- دویست و سی و هفت
- دویست و سی و شش
- دویست و سی و پنج
- دویست و سی و چهار
- دویست و سی و سه
- دسترسی ندارم به اینترنت تا اطلاع ثانوی. امید که ...
- دویست و سی و دو
- دویست و سی و یک
- دویست و سی
- دویست و بیست و نه
- دویست و بیست و هشت
- تا یک شنبه در مرخصی به سر می برم.
- دویست و بیست و هفت
- دویست و بیست و شش
- دویست و بیست و پنج
- دویست و بیست و چهار
- دویست و بیست و سه
-
▼
April
(26)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment