نود و دو

خستگی را وقتی می فهمی که می بینی همه ی آنچه به راحتی انجام می داده ای حالا مهار ناپذیر به نظر می آید. وقتی که زمان تنگ می شود انگار و تو عقب می مانی و هنّ و هن کنان نگاه می کنی اش که چه دور از دست است. استراحت لازم است.