عدالت، امیدِ انتزاعیِ بشر است به دیوان. قضاوتِ دیگری، یک سویه به قاضی رفتن است. به دفاعیه هم ربط ندارد. زندگیِ دیگری نزیسته، قضاوت سویِ دیگری ندارد.
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2013
(237)
-
▼
June
(27)
- پانصد و شصت و یک
- پانصد و شصت
- پانصد و پنجاه و نه
- پانصد و پنجاه و هشت
- پانصد و پنجاه و هفت
- پانصد و پنجاه و شش
- پانصد و پنجاه و پنج
- پانصد و پنجاه و چهار
- پانصد و پنجاه و سه
- پانصد و پنجاه و دو
- پانصد و پنجاه و یک
- پانصد و پنجاه
- پانصد و چهل و نه
- پانصد و چهل و هشت
- پانصد و چهل و هفت
- پانصد و چهل و شش
- پانصد و چهل و پنج
- پانصد و چهل و چهار
- پانصد و چهل و سه
- پانصد و چهل و دو
- پانصد و چهل و یک
- پانصد و چهل
- پانصد و سی و نه
- پانصد و سی و هشت
- پانصد و سی و هفت
- پانصد و سی و شش
- پانصد و سی و پنج
-
▼
June
(27)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment