پانصد و پنجاه و دو

اعتماد به نفس. همین حرف های کوچک. همین قهقهه های سرخوش به طعنه ها. همین هاست که آدم را پارانویید معکوس می کند. که باورش باشد که عالم و آدم نقشه می چینند که شاد کنندش.