چهارصد و هفتاد و سه

قول بند نیست که آدم ببندد به دست و  پاش. قول احترامی است که آدم برای خودش قایل است. برای کلامی که بر زبانش آمده. یعنی ارزش حرف را بالاتر از باد هوا دانستن.