سیصد و بیست و سه

آرزو برای نرسیدن است. شایدی است در ذهن که آدم را به حرکت می آورد. "شاید" وقتی که شد، می شود آنچه بود: خاطره. خاطره نیرو است، توان است. اما برای حرکت، برای گذر از آنچه بود، شایدی لازم است.