ششصد و ده

آخرین رشته ای که جانی را بر لبه ی پرتگاهی نگه داشته. آخرین قطره ای که جام گنجایش را دارد. آخرین نه قوی تر است، نه بزرگ تر. بحثِ زمان و مکان است فقط. و امیدی که بهش بسته است.