ورای شوقِ لحظه ای را دیدن. سبک سنگین کردنِ هزینه و برآمد. واقع بینی در تقابلِ امید نیست. حصار هم نیست. تو بگیر عصای دست، توی سنگلاخِ نامنتظر.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2013
(237)
-
▼
July
(22)
- پانصد و هشتاد و سه
- پانصد و هشتاد و دو
- پانصد و هشتاد و یک
- پانصد و هشتاد
- پانصد و هفتاد و نه
- پانصد و هفتاد و هشت
- پانصد و هفتاد و هفت
- پانصد و هفتاد و شش
- پانصد و هفتاد و پنج
- پانصد و هفتاد و چهار
- پانصد و هفتاد و سه
- پانصد و هفتاد و دو
- پانصد و هفتاد و یک
- پانصد و هفتاد
- پانصد و شصت و نه
- پانصد و شصت و هشت
- پانصد و شصت و هفت
- پانصد و شصت و شش
- پانصد و شصت و پنج
- پانصد و شصت و چهار
- پانصد و شصت و سه
- پانصد و شصت و دو
-
▼
July
(22)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment