ویرانی ناگهانی که باشد حیرت است و ناباوری، تدریجی اش اما بسته به عمقِ وابستگی، یا شکنجه است یا عادت و فراموشی.
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2012
(320)
-
▼
March
(32)
- دویست و بیست و دو
- دویست و بیست و یک
- دویست و بیست
- دویست و نوزده
- دویست و هیجده
- دویست و هفده
- دویست و شانزده
- دویست و پانزده
- دویست و چهارده
- دویست و سیزده
- دویست و دوازده
- دویست و یازده
- دویست و ده
- دویست و نه
- دویست و هشت
- دویست و هفت
- دویست و شش
- دویست و پنج
- دویست و چهار
- دویست و سه
- دویست و دو
- دویست و یک
- دویست
- صد و نود و نه
- صد و نود و هشت
- صد و نود و هفت
- صد و نود و شش
- صد و نود و پنج
- صد و نود و چهار
- صد و نود و سه
- صد و نود و دو
- عدم دسترسی به اینترنت به مدت یک شب
-
▼
March
(32)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment