سی

تردید فضیلت است. خوب که فکرش را بکنی، دوستی ها همه از تردید آب می خورند. درست از جایی که می نشینیم کنار هم، و تردیدهایمان را پهن می کنیم روی زمین کنار هم تا شاید چیزی دستگیرمان شود. بی قضاوت. و بی ترس از قضاوت شدن. چیزی دستگیرمان هم که نشود، اقلا کسی را یافته ایم که وقتی بلند می شویم غبار از لباسش بتکانیم، خاک از لباس مان بتکاند.