گریز یعنی همه ی حرف های نگفته. همه ی زمزمه هایی که وقتی پرسیدی ام که چه گفتی؟ گفته ام هیچ. یعنی همه نوشته های منتشر نشده. همه ی یادداشت های پاره شده. یعنی وبلاگ های متروک.
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
No comments:
Post a Comment