تردید
اسمش را می گذارم تردید، اما ملغمه ای است از مسئولیت ناپذیری و ترس. از کمال گرایی آب می خورد. از بیزاری از اشتباه، از بر خود نبخشیدن.
نقطه ی مقابل اش دل به دریا زدن است گمانم. شهامت
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
چه خب گفتی اینو!
ReplyDeleteگاهی نمیتونم مرز بین تردید و ترس رو تشخیص بدم فریده و نمیدونم اسم اون حالتم رو بزارم تردید یا ترس . گاهی هم البته، ترسیدم از قضاوت شخص سوم، از اینکه نکنه منو یه ترسو ببینه و نبینه این تردید منو یا تردید و ترس رو یکی ببینه! انگار یه جوری جا افتاده که ترس همیشه نشونه ضعفه .نشونه ضعفه به نظرت؟؟؟هرجا بحث انتخاب باشه مسلما ردی از تردید هم هست.انگار انتخاب واژه ترس آسونتر براشون!
وقتی از شهامت گفتی ییهو دلم ریخت . به این فکر کردم که چه قد دلم شهامت میخواد