ششصد و شصت و دو

بی نظمی و بهانه هم پا می شوند. با تأخیر دست به یکی می کنند. بی حاصلی به بار می آورند. بی حاصلی چنگ می زند به روحیه و امید، می کشدشان به مردابِ تنبلی.