چهارصد و هشتاد و دو

یک جایی هست که دلهره و هراس محو می شود و به جاش امید و دلخوشی می نشیند. لحظه ای که تاریک آسمان را خط روشن افق از تاریک زمین جدا می کند. نقطه ی عطف است جایی که تغییرات جهتشان عکس می شود.