سیصد و پنجاه و نه

دلهره، ذهن است که بی موقع به چیزی می پردازد. خیال است که به بیراهه می رود. دلهره از همان نیرویی آب می خورد که امید. مثل کابوس که از همان سرچشمه که رویا.