درد، زبانِ تن است برای درخواست های پشتِ گوش انداخته شده، استراحت های به فردا حواله شده، بی مبالاتی ها.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2012
(320)
-
▼
September
(23)
- سیصد و هفتاد و شش
- سیصد و هفتاد و پنج
- سیصد و هفتاد و چهار
- سیصد و هفتاد و سه
- سیصد و هفتاد و دو
- سیصد و هفتاد و یک
- سیصد و هفتاد
- سیصد و شصت و نه
- سیصد و شصت و هشت
- سیصد و شصت و هفت
- سیصد و شصت و شش
- سیصد و شصت و پنج
- سیصد و شصت و چهار
- سیصد و شصت و سه
- سیصد و شصت و دو
- سیصد و شصت و یک
- سیصد و شصت
- سیصد و پنجاه و نه
- سیصد و پنجاه و هشت
- سیصد و پنجاه و هفت
- سیصد و پنجاه و شش
- سیصد و پنجاه و پنج
- سیصد و پنجاه و چهار
-
▼
September
(23)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment