قمار یعنی همین من، همین فرداهای نامعلوم، همین امید. یعنی نهالِ آرزو را آب دادن برای شکفتنِ گُلِ "شاید".
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
در تلاش برای انتقال معانی، در تکاپوی دانستن و دریافتن، ناگزیر دست می یازیم به واژگان. خیال خامی است اگر بپنداریم که واژگان مشابه مان معانی یکسانی دارند. واژگان من زنده اند، از روزی به روز دیگر، حتی از ساعتی به ساعتی دیگر هزار بالا و پایین زندگی را از سر می گذرانند. من و واژگانم با هم بزرگ می شویم، با هم می رویم زیر آفتاب و سرمست حیات می شویم. با هم دل مان می گیرد و خموده و گرفته می شویم. باری، در تکاپوی شناخت خویش به واژگان رو آورده ام
برچسبها
- در جست و جوی واژگان گم شده (12)
- عاریتی (12)
دنبال كننده ها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2012
(320)
-
▼
June
(23)
- دویست و نود و نه
- دویست و نود و هشت
- دویست و نود و هفت
- دویست و نود و شش
- دویست و نود و پنج
- دویست و نود و چهار
- دویست و نود وسه
- دویست و نود و دو
- دویست و نود و یک
- دویست و نود
- دویست و هشتاد و نه
- دویست و هشتاد و هشت
- دویست و هشتاد و هفت
- دویست و هشتاد و شش
- دویست و هشتاد و پنج
- دویست و هشتاد و چهار
- دویست و هشتاد و سه
- دویست و هشتاد و دو
- دویست و هشتاد و یک
- دویست و هشتاد
- دویست و هفتاد و نه
- دویست و هفتاد و هشت
- دویست و هفتاد و هفت
-
▼
June
(23)
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
Powered by Blogger.
No comments:
Post a Comment