دویست و هفتاد و نه

شگفت، رخدادِ مطلوب اما نامحتملی است، که درست وقتی خیال می کنیم نامحتمل مبدل شده به ناممکن، رخ می نماید. انگار کن که شبی ابری بروی پیاده روی. و درست وقتی فکر می کنی الان است که باران ببارد، مهتاب چکه کند از آسمان.