دیر به ساعت و دقیقه نیست. دیر آن لحظه ی تاسف است که بر آنچه بر نخواهد گشت، بر آنچه جبران نخواهد شد. بر گذشته ی ناگزیر.
درباره من
- فریده
- می نویسم. تو بگیر ردی از حال که می خواهم بماند، در موم مثل نیاکان مصری ام. یا روی سنگی به تقلید از مادرِ طبیعت. می نویسم. گاهی به امیدِ خوانده شدن، ولی اغلب برای اینکه خودم بتوانم از توی افکارم بیایم بیرون و بایستم و از دورترک نگاهشان کنم. می نویسم. هر روز. می نویسم. نوشتن، همین و تمام
No comments:
Post a Comment